اما يه رابطه كه توش عشق هست يه مسابقه نيست يا اگرم هست دو نفر باهم توي يك تيم هستند و برد و باخت هردوشون يكيه ! اينه اون چيزي كه بودن كنار همديگرو توجيه مي كنه و لذت بخش . اينجوريه كه دو نفر ميتونن باهم بمونن يا حداقل اگر از هم جدا شدن هيچ وقت با نفرت از لحظاتي كه كنار هم بودن ياد نكنن و افسوس تكه هاي كنده شده ي وجودشون رو نخورن . يك رابطه اين جوريه كه دو نفرو به يه سطح بالاتري از درك و رشد ميرسونه . اما برعكس اونجوري كه الان به نظر من مده دو تا آدم با شروع رابطشون درست مثل بازيكناي دو تا تيم رقيب كه دارن گرم ميكنن وارد زمين (رابطه) ميشن . از همون اول هر كدوم مي خواد پوزه ي اون يكيو به خاك بماله و بازيو ببره ! هيچ كدوم واقعا به درد اون يكي نمي خوره ، كمكش نميكنه بي توقع ، بي انتظار ، به خاطر محبتي كه بينشون هست ، برعكس اگرم كمكي مي كنه در اصل به خاطره خودشه ، مي خواد به اون هدف زود گذري كه داره برسه كه حالا يا س/ك/سه يا پوله يا گدايي محبت يا ... اين جوري هيچ وقت از اين رابطه به يه مرحله بالاتر نميري هميشه توي همين پله ي اول ارضاي اميال گير مي كني اين رابطه بايد به اتمام برسه چون يكي توش مي بازه ! يا اعتمادشو ، يا عشقشو ، يا تنشو ، يا محبتشو و ... اين رابطه هيچ وقت نمي تونه براي هميشه ادامه داشته باشه چون خسته كنندست . انرژي گيره و واست نفس نميزاره . اينكه مي گم هميشه فقط احتمال دائمي شدنشو ميگم . يا اگرم فقط نفس بودن و لذت باهم بودن مطرح باشه اصلا خاطره ي خوبي واسه يادآوري به حساب نمياد .
بازنده كه درد از دست داده هاشو ميخوره و برنده مدت كوتاهي سرمست يه پيروزي پوچ ميمونه كه ادامه نداره و تازه اگر خوب بهش نگاهي بندازي ميبيني كه چون باطنن فقط به دنبال ندادن و گرفتن بوده چيزي گيرش نيومده مثل خوردن يك وعده غذاي خوشمزه وقتي واسه يه قراره مهم عجله داري و ديرت شده ، هيچي از مزش يادت نميمونه . توي اين همراهي بايد بدي و بگيري ، تعادل !
چقدر سخته اينو موقعي بفهمي كه به يكي علاقه داري اما از اول اشتباها بازيو شروع كردي و حالا لابد بايد تموم بشه ! خيلي تراژيكه كه دست و پا بزني از اين بازي بياي بيرون ! نميتوني فقط اونو مقصر بدوني چون خودتم مقصر بودي . كاش ميشد بفهميم ! هردوتامون ...
